Aldığınız kararların insanların hayatlarını doğrudan etkileyebileceğini fark ettiğinizde üzerinize tonlarca tuğla gibi çarpan bir sorumluluk düzeyi vardır.
Son birkaç gündür, yeniden gündeme gelen uzaktan çalışma konusunu inceliyorum. Yahoo'nun tüm çalışanların Yahoo'dan çalışması yönündeki ani ve şaşırtıcı talebiyle kolektif bilincimiz ofisler. Bunu yaklaşık bir hafta sonra Best Buy, daha önce evden çalışmalarına izin verdiği işçilerin artık pijamalarını çıkarıp işe gelmelerini talep etti.
Materyalimin çoğunu 2009 ve 2010 yıllarında yazdığım bir yıllık araştırmadan aldım. İşler Nasıl Kaydedilir (Ücretsiz indirin). Bu iki makale varken, Evden çalışmanın muazzam toplumsal faydaları, Ve Ya daha fazla Amerikalı evden çalışsaydı?evden çalışma sorununa politika açısından bakıldığında, bu makale yönetim sorununu ele alıyor.
Biraz hızlı arka plan
Yaklaşık 20 yıldır CEO olarak görev yapıyorum. Hiçbir zaman Yahoo gibi onbinlerce çalışanım veya Best Buy gibi yüzbinlerce çalışanım olmamasına rağmen, şirketin büyümesinin çeşitli aşamalarında iki ila 50 arasında kişiyi yönettim.
1980'lerin ortalarında, ilk şirketimi kurduğumda, birkaç personel kiralayıp ofis alanı kiralayana kadar tek yatak odalı dairemde neredeyse altı ay çalıştım. O zamanlar evden çalışan insanlara karşı ticari açıdan somut bir önyargı vardı ve bunun da iyi bir nedeni vardı.
Bugün sahip olduğumuz teknolojik kaynaklara sahip değildik. Fakslar iş dünyasına yeni girmeye başlıyordu; e-posta, belirli bir şirketin duvarları dışında iletişim kurmak için nadiren kullanılıyordu. video konferans, masaüstü paylaşımı, ses üzerinden IP veya şu anda kullandığımız diğer uzaktan çalışma teknolojilerinden herhangi biri diye bir şey yoktu. imtiyazlı.
Günümüzün sanal asistanının tuhaf bir habercisi olarak, ilk şirketimi kurduktan birkaç hafta sonra bir yanıtlama hizmeti kiraladım. Özel bir bağlantı hattı kurdular, telefonuma cevap verdiler ve ardından aramaları bağlantılandırmak için beni aradılar. Bütün bunların nedeni, yazılım ürünlerimi satmaya çağırdığım distribütörlerin, çok küçük buldukları şirketlerle iş yapmayı kategorik olarak reddetmeleriydi.
Özellikle bu insanlar arasında evden çalışmaya karşı her zaman bir önyargı olacaktır. Her gün saatlerce işe gitmek için araba kullananlar; evden çalışmak artık çok daha kabul gören bir iş yapma şekli işletme.
Evden çalışmak sadece küçük işletmeler için geçerli değildir.
Evden çalışan çok büyük şirketlerde üst düzey yöneticilerle düzenli olarak çalışıyorum; ev ofisleri genellikle yönettikleri bölümler veya departmanlardan ülkenin diğer ucunda yer alıyor.
Yeni girişimcilere faydaları açık olsa da birçok büyük şirket, para ve zaman tasarrufu sağladığı için evde çalışma tarzını benimsiyor. Kilit çalışanın günde iki saat arabada kalması yerine, bu zamanı evde çalışmaya ayırması daha iyi olabilir.
Ofis alanının kiralanmasına gerek yoktur, mobilyaların satın alınmasına gerek yoktur, ofisin ısınma ve iklimlendirme için elektriği tüketilmez (her ne kadar bu evdeki tüketimle dengelense de) ve ofisin veya odanın yakınındaki odacığı kimin alacağı konusunda çok daha az iç kavga var. pencere.
Elbette zorluklar var ve burası Yahoo sorusunun somut bir şekilde ortaya çıktığı yer. Evden çalışıyorsanız çıktılarınız konusunda daha fazla sorumluluk sahibi olmanız gerekir. Eğer bir çalışansanız yöneticilerinizle aranızda güven oluşturmanız gerekir. Ailenizle aranıza sınırlar koymalısınız ve televizyondan ve buzdolabından uzak durma disiplinini geliştirmelisiniz.
Daha önce tartıştığım başka bir zorluk İşler Nasıl Kaydedilir, patronunuzu işinizin birkaç mil öteden yapılabileceğine ikna ettikten sonra, onu okyanusun ötesinden Hindistan'a veya Çin'e göndermekten alıkoyacak ne var?
Bir de gerçek bir izolasyon sorunu var. Evden çalışmak, suyun serinlediği anları, ayakta durup iş arkadaşlarınızla sohbet ettiğiniz ve beyin fırtınası yaptığınız zamanları azaltma eğilimindedir.
Dürüst olmak gerekirse, Twitter ve Facebook'un gelişmesinin nedenlerinden birinin, su soğutucusu sohbetinin yerini almaları olduğunu düşünüyorum. Erkekler tuvaletinden küpünüze doğru yürürken Bill'e ne üzerinde çalıştığını sormak yerine, onun güncellemelerini Twitter beslemesinden görebilirsiniz.
Bu seviyedeki kısa iletişim göz ardı edilmemelidir, ancak hiçbir zaman lastik bantların yerini alamayacaktır. Bölüm idari asistanı öğle yemeğindeyken odacık duvarlarının kenarları üzerinde yapılan savaşlar. Ah... Anılar.
Bütün bunlar beni Yahoo'ya ve bu makalenin temel önermesine geri getiriyor: Bazen bir CEO olarak yapmanız gerekeni yapmalısınız.
Büyük sandalye
Eğer daha önce hiç bir şirketin başkanı olmadıysan, eğer büyük koltuğa hiç oturmadıysan, bilmiyor olabilirsin: Gerçekten - bahsettiğim şey. Aldığınız kararların insanların hayatlarını doğrudan etkileyebileceğini fark ettiğinizde üzerinize tonlarca tuğla gibi çarpan bir sorumluluk düzeyi vardır.
İşten çıkarma gibi gerekli bir iş kararı vermek, gerçek insanları acıttığı yerden vurur. Bu sadece elektronik tablodaki sayılar değil. Bu sadece bireysel çalışanlarınız bile değil. Aileler geçimlerini sağlayamayabilir, ipotek ödemelerini yapamayabilir ve kötü bir ekonomide hayatta kalamayabilirler. Ancak yine de bir CEO olarak bu kararı vermek zorundasınız.
Bu dersi CEO olarak üçüncü yılımda çok iyi öğrendim. 20'li yaşlarımın ortasındaydım ve pazar oldukça daralmıştı. Bizim pazar segmentimiz geçiş halindeydi ve birkaç çalışanım çok fazlaydı. Çok fazla çalışanımın olması benim suçum muydu? Muhtemelen. Sanırım ortaklarımızın aklını daha iyi okuyabilirdim ve daha iyi psişik arkadaşlarım olabilirdi, böylece geleceği daha iyi tahmin edebilirdim.
Büyük bir risk sermayesi aşılamasıyla finanse edilmedik. Kendi gelirimizle (ve benim kredi kartı bakiyemle) çalışıyorduk. Satışlar düşerse çalışacak daha az paramız kalırdı. Şükran Günü civarında, büyük bir müşteriyi kaybettik; yanlış yaptığımız bir şey yüzünden değil, içinde bulunduğumuz pazarın dışına çıktıkları için. Doğru hareket, insanları hemen orada işten çıkarmak olurdu. Ama tatiller yaklaşıyordu ve ben Scrooge olmak istemiyordum.
Tatil sezonu boyunca herkesin maaş bordrosunu ödemeye devam ettim. Bu bir hataydı. Bankada bunu karşılayacak param yoktu, bu yüzden maaş bordrosu yapmak için kredi kartlarımdan çekim yaptım. Bu pisliği temizlemek neredeyse on yıl sürdü. Daha da kötüsü, durum sürdürülemez olduğu için şirketi riske attım. Rotanın düzeltilmesine ihtiyacımız vardı ve bunun yerine üç kritik ay boyunca bir hayır kurumunu yönettim. Eninde sonunda işten çıkarmaları yapmak zorunda kaldım, ama çok uzun süre beklemiştim ve mali yansımaların üstesinden gelmek yıllar aldı.
Geri döndük ama zor bir dönemdi. Mesele şu ki, eğer bu kişisel sorumluluğu üstlenmediyseniz, geceleri uyanık kalıp en iyi, en onurlu ve en iyiyi bulmaya çalışan kişi değilseniz. En stratejik yoldur ve insanların eşlerini işten çıkardığınızda bağırdığı kişi siz olmadığınız sürece, CEO'ların karar alma sürecinin nasıl olduğunu asla gerçekten anlayamazsınız. İşler.
Size CEO olarak ilk günlerime dair başka bir kısa hikaye anlatacağım ve ardından şu Yahoo olayına geçeceğim. Merak etme. Bu konuyla alakalı.
Bu, yukarıda bahsettiğim işten çıkarmadan birkaç yıl sonraydı. Yaklaşık 14 kişiye ulaşmıştık ve tüm iyi acemi CEO'lar gibi ben de tüm yönetim kitaplarını okumuştum. Sorumluluğu devretmek en önemli şeydi. Aşırı yönetmeyin. Ekipler oluşturun ve bu departmanların yetenekli yöneticiler tarafından yönetilmesini sağlayın.
Ben de öyle yaptım. Şirket genelindeki davranışlardaki -neredeyse bir gecede- görülen değişim nefes kesiciydi. Departmanların olmadığı günlerde herkes yapılması gereken ne varsa yardıma koşuyordu, şimdi bu Nakliye'nin sorunuydu. Ya da Sales'in sorunuydu. Ya da Mühendisliğin sorunuydu. Organik olarak yarattığımız neredeyse evrensel ekip çalışması ahlakı ortadan kalktı. Aniden.
Yapabileceğim hiçbir şey herkesin tekrar birlikte çalışmasını sağlayamaz. Her departman bir araya geldi ve birdenbire dünyaya karşı onlar ortaya çıktı. Kültürdeki bu değişimin bu kadar hızlı gerçekleşmesi nefes kesiciydi ve bu, bir iş planı için basitçe bir organizasyon şeması oluşturmanın tamamen beklenmedik bir sonucuydu.
Verimlilik hızla düşüyordu. Bir şeyler yapmam gerekiyordu. Hiçbir toplantı ve konuşma işe yaramıyor gibi görünüyordu. Sonunda ejder olmaya karar verdim. Şirketin herhangi bir yerinde "Departman" kelimesinin kullanılmasını yasakladım. Bu sözcüğün söylendiğini duyan herkes bir şekilde disipline ediliyordu. Neredeyse 20 yıl sonra, bunun bir para cezası mı, kamuoyu önünde bir alay mı olduğunu, yoksa donutları getirmek zorunda mı kaldıklarını hatırlayamıyorum; bu anılar zamanla kaybolmuş durumda.
Herkes departmanları yasaklamanın ve "D-kelimesi"nin aptalca olduğunu düşünüyordu ama yavaş yavaş, yaklaşık bir ay sonra insanlar Şirketin stratejik ihtiyaçlarını kendi departmanlarının önüne koyarak yeniden birlikte çalışmaya başladık derebeylikler. Yine müşterilerin ihtiyaçlarını karşılıyor, yeniden para kazanıyor, yine zamanında teslimat yapıyorduk.
Yahoo ve CEO Mayer'in uzaktan çalışanları yasaklama kararı
Bu karar teknoloji basını, çalışanlar, hissedarlar ve hemen hemen herkes tarafından ele alındı, incelendi, eleştirildi ve tersine çevrildi.
Bir sektöre örnek teşkil etmesi açısından en iyi karar olmayabilir. Çalışanların Facebook veya Google'a atlamasını engellemek açısından en iyi karar olmayabilir. Yeni çalışanların işe alınması açısından en iyi karar olmayabilir. Dünyayı Yahoo'nun yeniden havalı olduğuna ikna etme açısından bakıldığında en iyi karar bile olmayabilir.
Ancak Yahoo gemisini ayakta tutmak en iyi karar olabilirdi.
Biliyorsunuz, günlerdir bunu dile getirdiğim için uzaktan çalışmayı ve evden çalışmayı teşvik etmenin sadece bir çözüm olmadığını düşünüyorum. Uygulanabilir bir strateji, ancak önümüzdeki yüz yılda Amerika'nın ekonomisi ve hatta solunabilir atmosferimiz için kritik öneme sahip olabilecek bir strateji. yıllar.
Yani uzaktan çalışmayı yasaklamanın Yahoo için iyi bir karar olabileceğini söylemiyorum çünkü insanların evden çalışmasına karşıyım.
Ancak bazen bir CEO olarak yapmanız gerekeni yapmalısınız. Bazen tüm uzmanların ne söyleyeceğini hesaba katamazsınız. Bazen geminizin karşılaşacağı fırtınayı fark etmeniz, ambar kapaklarını kapatmanız ve rota düzeltmeleri yapmanız gerekir.
Bazen insanları göreve geri döndürmek ve gemiyi doğru yöne yönlendirmek için sevilmeyen bir karar vermeniz gerekir.
Bazen herkesin söylediklerine rağmen, eleştirilere rağmen, çığlıklara, bağırışlara, öfkeye ve nefrete rağmen, bazen bir CEO olarak yapmanız gerekeni yapmalısınız.
Mayer'in doğru kararı verip vermediğini yalnızca zaman gösterecek. Ama ben ona sadece büyük sandalyede oturduğu için değil, aynı zamanda CEO görevinin getirdiği zorlu, sevilmeyen kararları verdiği için de puan veriyorum.
Dışarıdan dar görüşlü ve hatta gerici görünen bu kararı verme isteği, aslında bu iş için doğru kişi olduğunun kanıtı olabilir. Yahoo kurtarılacaksa, yeniden etkili ve anlamlı bir şeye dönüştürülecekse zor, sevilmeyen kararların alınması gerekecek.
Daha önce de söyledim, yine söylüyorum. Bazen bir CEO olarak yapmanız gerekeni yapmalısınız.
İlgili Makaleler
- Evden çalışmanın muazzam toplumsal faydaları
- Ya daha fazla Amerikalı evden çalışsaydı?
- Yahoo: Kültürünüzü düzeltin ve daha iyi uzaktan çalışma araçlarına sahip olun
- Diğer şirketler Yahoo yolunu izleyebilir mi?
- Yahoo kötü şöhretli şirket kültürünü yeniden canlandırmaya çalışıyor
- Marissa Mayer, seni duyuyorum
- Uzaktan çalışma: Ölü mü, diri mi?
- Önce Yahoo, şimdi de Best Buy personelin evden çalışmasına son veriyor
- Uzaktan çalışmayı savunacak kim kaldı?
- Yahoo'nun "evde çalışma yok" kuralı bizi neden ofise geri götürecek?
- Tüm personel ofiste mi çalışmalı? Yahoo öyle düşünüyor
Bu arada, bu makaleyi DIY-IT sütunum yerine ZDNet Hükümeti'nde yayınlıyorum çünkü evde çalışmanın büyük bir kısmı hükümet politikası tarafından desteklenebilir veya engellenebilir. Amerikalıları evden çalışmaya teşvik etmek için tasarlanan Amerikan istihdam politikasında büyük değişiklikleri şiddetle tavsiye ettiğim kayıtlara geçti.